T. C.
Y A R G I T A Y
1 2 . H U K U K D A İ R E S İ
T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A
Y A R G I T A Y İ L Â M I
Esas No : 2022/12468
Karar No : 2023/4529
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : Konya Bölge Adliye Mahkemesi 7. Hukuk Dairesi
TARİHİ : 18.10.2022
SAYISI : 2022/1522 E., 2022/1682 K.
DAVA TARİHİ : 09.03.2022
HÜKÜM/KARAR : Kabul/İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılması/Yeniden hüküm
TEMYİZ EDEN : Davalı/Alacaklı
İLK DERECE MAHKEMESİ : Konya 5. İcra Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 19.07.2022
SAYISI : 2022/128 E., 2022/421 K.
Taraflar arasındaki memur işlemini şikayet nedeniyle yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince şikayetin reddine karar verilmiştir.
Kararın borçlu tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun kabulü ile; HMK’ nin 353/1-b-2. maddesi uyarınca, ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına, şikayetin kabulü ile, Konya 3. İcra Müdürlüğünün 2021/6472 Esas sayılı takip dosyasında düzenlenen 12.10.2021 tarihli haciz müzekkeresinin ek ders ücreti yönünden iptali ile ek ders ücreti üzerine konulan haczin kaldırılmasına hükmedilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı alacaklı tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. ŞİKAYET
Borçlu şikayet dilekçesinde; almakta olduğu ek ders ücretine ilişkin alacaklının haciz talebi bulunmamakta iken talebi aşan şekilde ek ders ücretinin de haczedilmesinin hukuka aykırı olduğunu ileri sürerek 12.10.2021 tarihli haciz müzekkeresinin iptaline, hukuka aykırı haciz müzekkeresi doğrultusunda kesilen ek ders ücretinin haczedildiği tarihten itibaren işleyecek yasal faiziyle iadesine karar verilmesini talep etmiştir.
II. CEVAP
Alacaklı cevap dilekçesinde; şikayetin süresinde yapılmadığını, İİK’nın 83 üncü maddesi gereğince ek ders ücretlerinin maaştan sayılacağına ilişkin herhangi bir hüküm bulunmadığını, bu durumda ücretin tamamının haczedilmesine yasal bir engel görülmediğini, somut olayda alacaklı bankaya atfedilecek bir kusur olmadığından ve davanın açılmasına sebebiyet vermediklerinden yargılama giderleri ile vekalet ücretinden sorumlu tutulmaması gerektiğini belirterek şikayetin reddine karar verilmesini istemiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; İİK’nın 83. maddesinde kısmen haczi caiz olan şeylerin sayılmış olduğu, ek ders ücretlerinin maaştan sayılacağına ilişkin herhangi bir hüküm bulunmadığı, bu ücretin tamamının haczedilmesine yasal bir engel bulunmadığı (Yargıtay 12 HD 18.11.2021 tarih ve 2021/4489-10345 Esas-Karar sayılı ilamı) taleple bağlılık ilkesini düzenleyen HMK’nin 26 ncı maddesi gereğince talepten fazlasına hükmedilemeyeceği gerekçesi ile şikayetin reddine karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde borçlu istinaf başvurusunda bulunmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
Borçlu istinaf dilekçesinde; almakta olduğu ek ders ücretine ilişkin alacaklının haciz talebi bulunmamakta iken talebi aşan şekilde ek ders ücretinin de haczedilmesinin hukuka aykırı olduğunu, Yargıtay içtihatları doğrultusunda ek ders ücretinin maaştan sayılması halinde tamamının haczinin mümkün olmadığını, fazla mesai ücreti adı altında haczedilemeyeceğinin sabit olduğunu ileri sürerek İlk Derece Mahkemesi kararının ortadan kaldırılması istemi ile istinaf yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; borçlu aleyhine başlatılan takipte takibin kesinleşmesinden sonra alacaklı vekili tarafından sunulan talep dilekçesi ile borçlunun çalışmakta olduğu iş yerine almakta olduğu maaş, ikramiye ve tazminatlarının üzerine haciz şerhi konulması için maaş haczi müzekkeresi gönderilmesinin talep edildiği, davacının almakta olduğu ek ders ücretinin haczinin talep edilmediği, icra dairesince yazılan maaş haczi müzekkeresinde alacaklının talebi dışında müzekkereye fazla mesai, nema ve vergi iadesi ve priminin de haczedildiğinin belirtildiği, bu müzekkere uyarınca davacının çalıştığı kurum tarafından ek ders ücretinin de kesilerek icra dosyasına gönderildiği, icra müdürlüğünce alacaklının talebinden fazlasını içerecek şekilde maaş haciz müzekkeresinin yazıldığı, bu müzekkerede de açıkça ek ders ücretinin haczine karar verildiğinin belirtilmediği, buna göre alacaklı tarafça talep edilmemesine rağmen ek ders ücretinin haczedilmesinin ve ilgili kurum tarafından ek ders ücretinin kesilerek icra dairesine gönderilmesinin usul ve yasaya aykırı olduğu, şikayetin kabulüne karar verilmesi gerekirken reddine karar verilmesinin isabetsiz olduğu gerekçesi ile istinaf başvurusunun kabulü ile; HMK’ nin 353/1-b-2. maddesi uyarınca, ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına, şikayetin kabulü ile, Konya 3. İcra Müdürlüğünün 2021/6472 Esas sayılı takip dosyasında düzenlenen 12.10.2021 tarihli haciz müzekkeresinin ek ders ücreti yönünden iptali ile ek ders ücreti üzerine konulan haczin kaldırılmasına, ek ders ücretinden yapılan kesintiden henüz icra veznesinde bulunup alacaklı tarafa ödenmeyen kısmın davacı borçluya iadesine, alacaklı tarafa ödenen kısımlar yönünden davacının istirdat davası açmakta muhtariyetine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde alacaklı temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Alacaklı, temyiz dilekçesinde; İİK’nIn 83. maddesinde kısmen haczi caiz olan şeylerin sayılmış olduğunu, ek ders ücretlerinin maaştan sayılacağına ilişkin herhangi bir hükmün bulunmadığını, Yargıtay kararları ışığında da ek ders ücretinin haczedilmesinde sakınca olmadığını ileri sürerek Bölge Adliye Mahkemesinin kararının bozulmasını talep etmiştir.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık, talebi aşan şekilde ek ders ücretine konulan haczin kaldırlmasına karar verilmesi istemine ilişkindir.
2. İlgili Hukuk
İİK 16, 83 madde hükümleri
3. Değerlendirme
1.Bölge adliye mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun’un 371 inci maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
2. Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere göre usul ve kanuna uygun olup alacaklının temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 5311 sayılı Kanun ile değişik İİK’nın 364/2. maddesi göndermesiyle uygulanması gereken 6100 sayılı Kanun’un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Alınması gereken 179,90 TL temyiz harcından, evvelce alınan harç varsa mahsubu ile eksik harcın temyiz edenden tahsiline,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
04.07.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.