T.C.
İSTANBUL
BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ
23. HUKUK DAİRESİ
DOSYA NO : 2020/2623
KARAR NO : 2021/2921
T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A
İ S T İ N A F K A R A R I
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : İSTANBUL ANADOLU 11. İCRA HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 01/10/2020
NUMARASI : 2018/29 Esas – 2020/690 Karar
KARAR TARİHİ : 07/12/2021
KARAR YAZIM TARİHİ : 08/12/2021
Yukarıda ayrıntıları belirtilen mahkeme kararının süresi içinde istinafen incelenmesi davacılar tarafından talep edilmekle, görevlendirilen Üye Hakim tarafından hazırlanan rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra heyetçe yapılan müzakere sonucunda duruşma açılmaksızın gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacılar vekili dava dilekçesinde özetle; İstanbul Anadolu 4. İcra Müdürlüğünün 2009/22126 Esas sayılı dosyasıyla yapılan takipte borçlunun taşınmazlarına haciz konulduğunu, ancak taşınmazların bu dosya dışında İstanbul 10. İcra Müdürlüğünün 2013/2354 Esas sayılı dosyasından satışının yapıldığını, anılan dosyada sıra cetveli düzenlenerek hacizleri nedeni ile sıra cetvelinden dosyalarına tekabül eden ödemenin gönderildiğini, paranın ödenmesi sırasında 09.01.2018 tarihinde gerçekleştirilen reddiyat sırasında tahsil harcının %11,38 oranı üzerinden kesildiğini, satışın kendilerine ait dosyadan yapılmadığını, Harçlar Tarifesine göre hacizden sonra satıştan önce yapılan ödemelerden %9,10 oranı üzerinden tahsil harcı alınması gerektiğini, %2,28 oranında fazla harç tahsil edildiğini, buna göre 69.653,88-TL tutarında fazla tahsil edilen harcın iadesinin gerektiğini, başka bir takip dosyasında farklı uygulama yapıldığını ve düşük oranda harç kesildiğini, 492 sayılı Harçlar Kanunu ve Harçlar Tarifesinde; B-İcra Harçları I/3/b ve I/3/c maddelerinde b) hacizden sonra ve satıştan önce ödenen paralardan (Yüzde 9,10), c) Haczedilen veya rehinli malların satılıp paraya çevrilmesi suretiyle tahsil olunan paralardan (Yüzde 11,38) ibaresine yer verildiğini, dosyaya paranın hacizden sonra geldiğini, kendi dosyalarında satış yapılmadığını, bu nedenle kendilerine eksik ödenen 69.653,88 TL nin de (%2.28 oranı kadar fazla alınan) düzeltilerek müvekkiline ödenmesi isteminde bulunduklarını, ancak müdürlükçe bu talebin reddedildiğini, red kararının hatalı olduğunu ileri sürerek icra müdürlüğünün 12.01.2018 tarihli kararının kaldırılmasına, fazla alınan harcın iadesine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme; İstanbul 10. İcra Müdürlüğünün 2013/2354 Esas sayılı dosyasından satışı yapılan İstanbul İli, Üsküdar İlçesi, Hacı Sena Hatun Mah., Paşalimanı Köyü, 528 ada, 18 parselde kayıtlı 1, 2 ve 3 no’lu bağımsız bölümlerin toplam 15.205.000,00-TL bedelle ihale edildiği, dosyaya intikal eden 14.468.487,61-TL ihale bedelinin kesinleşen sıra cetveli doğrultusunda dağıtımının yapıldığı, buna göre 14.468.487,61-TL ihale bedelinden İstanbul 10. İcra Müdürlüğünün 2013/2354 Esas sayılı dosyası alacaklısının 1. dereceden kaynaklanan ipotek limiti dahilinde 10.000.000,00-TL alacağının ödenmesi ve İstanbul Anadolu 17. İcra Müdürlüğünün 2015/3656 Esas sayılı dosyasında nafaka alacağından kaynaklanan 691.567,78-TL alacağın ödenmesinden sonra ihale bedelinden geriye kalan 3.776.919,83-TL’nin ise garameten ödenmesine karar verildiği, garameten paylaştırmada ise ilk sırada İstanbul Anadolu 4. İcra Müdürlüğünün 2009/22126 Esas sayılı dosyası alacağının yer aldığı, alacağın dosyaya 09/01/2018 tarihinde gönderildiği, uyuşmazlığın hangi oranda harç alınması gerektiği hususunda olduğu, somut olayda; her ne kadar taşınmazlara ilişkin satış İstanbul Anadolu 4. İcra Müdürlüğünün 2009/22126 Esas sayılı dosyasından gerçekleştirilmemiş ise de, netice itibariyle bu dosyadan üzerinde haciz bulunan taşınmazların satışı neticesinde dosyaya gelen paranın şikayetçi alacaklılara ödendiği, bu durumda dosyaya gelen paranın, 492 sayılı Harçlar Kanunu’nun İcra Harçlarını düzenleyen B-I/3/b kısmında düzenlenen “Hacizden sonra ve satıştan önce ödenen para” olarak değerlendirilemeyeceği, kaldı ki böylesi bir kabulün, aynı taşınmazın ihale bedelinden, satışın yapıldığı dosyadan ödenecek tutardan %11,38 oranında tahsil harcı alınmasını, taşınmaz üzerindeki hacizleri sebebiyle başka dosyalara gönderilen alacaklardan ise %9,10 oranında harç alınması sonucunu doğuracağı, bu durumun hakkaniyet ilkesine de aykırılık teşkil edeceği, bu sebeple icra müdürlüğünce, İstanbul Anadolu 4. İcra Müdürlüğünün 2009/22126 Esas sayılı dosyasında %11,38 oranında tahsil harcı alınması yönünde verilen kararın yerinde olduğu gerekçesiyle şikayetin reddine karar vermiştir.
Davacılar vekili istinaf dilekçesinde özetle; dava dilekçesinde yazılı iddia ve beyanlarını tekrarla kararın kaldırılmasına karar verilmesini istemiştir.
492 Sayılı Harçlar Kanunu’na bağlı (1) sayılı tarifenin “(B) İcra ve iflâs harçları” bölümünün “I-İcra harçları” başlıklı fıkrasının 3/c bendinde tahsil harcı “haczedilen veya rehinli malların satılıp paraya çevrilmesi suretiyle tahsil olunan paralardan %11,38 oranında uygulanır” şeklinde düzenleme yapılmıştır.
Aynı Yasa’nın 3/b bendinde ise tahsil harcı “hacizden sonra ve satıştan önce ödenen paralardan %9,10 oranında uygulanır” düzenlemesi yer almaktadır.
Tahsil harcının % 11,38 oranında uygulanması için tüm taşınmazların değil dosyada taşınmazlardan birinin satılması yeterlidir. İncelenen takip dosyasında borçluya ait taşınmazların daha önce 2014 yılında ihale yoluyla satışının yapıldığı görülmektedir.
Diğer taraftan, takip dosyasına gelen paranın borçluya ait taşınmazın satışından elde edildiği, Harçlar Tarifesinin 3/c bendinde yer alan, haczedilen veya rehinli malların satılıp paraya çevrilmesi suretiyle tahsil olunan paralardan %11,38″ oranında uygulanacağı yolundaki hükmünde belirtilen satış koşulunun gerçekleştiği, bu durumda borçluya ait taşınmazın satışından elde edilen paranın bir başka takip dosyasına gönderilmesinin sonuca etkisinin bulunmadığı, esasen tahsil harcının mükellefi borçlu olduğundan borçludan yapılan bu kesinti kadar alacaklının takibe devam edebileceği anlaşılmakla gerek icra müdürlük gerekse Mahkeme kararı usul ve yasaya uygundur.
Açıklanan nedenlerle, davacıların istinaf başvurusu yerinde görülmediğinden HMK’nın 353/1-b-1. bendi gereğince esastan reddine karar vermek gerekmiştir.
H Ü K Ü M :Gerekçesi yukarıda açıklandığı üzere;
1-Davacıların istinaf başvurusunun HMK’nın 353/1-b-1. bendi gereğince ESASTAN REDDİNE,
2-Alınması gerekli olan 59,30-TL istinaf karar harcından peşin alınan 54,40-TL’nin mahsubuna ve 4,90-TL bakiye harcın davacılardan Hazine yararına tahsiline,
3-Davacılar tarafından yapılan istinaf giderlerinin kendileri üzerinde bırakılmasına,
Dair, dosya üzerinde yapılan inceleme ve müzakere neticesinde İİK’nın 364/1. maddesi gereğince uyuşmazlık konusunun miktarı itibariyle KESİN olmak üzere oy birliğiyle karar verildi.