T.C.
ANTALYA
BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ
12. HUKUK DAİRESİ
DOSYA NO : 2021/3982
KARAR NO : 2022/1494
T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A
İ S T İ N A F K A R A R I
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : ANTALYA 4. İCRA HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 21/02/2020
NUMARASI : 2020/24 Esas 2020/165 Karar
DAVANIN KONUSU : Şikayet (İcra Memur Muamelesi)
KARAR YAZIM TARİHİ : 09/06/2022
Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde istinaf yolu ile tetkiki davacı tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için düzenlenen inceleme raporu dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı vekili dilekçesinde özetle; karşı taraf alacaklının 28/03/2019 tarihinde Antalya 13. İcra Müdürlüğünün 2019/3686 Esas sayılı dosyası üzerinden davacı müvekkilleri aleyhine ipoteğin paraya çevrilmesi yolu ile takip başlattığını, dosyanın kesinleşmesinin akabinde iki bağımsız bölümün saıtşı için 1. Satış günü olarak 20/08/2019 tarihi belirlendiğini, belirlenen satış gününden 1 gün önce alacaklı vekilinin 25 nolu mesken niteliğindeki bağımsız bölümün satışının durdurulmasını, 11 nolu mesken niteliğindeki bağımsız bölümün ise satışna devam edilerek paraya çevrilmesinin talep edildiğini, alacaklı vekilini talebi üzerine 25 nolu bağımsız bölümün satışının düşürülmesine karar verildiğinki, diğer bağımsız bölümün alacaklı vekiline 285.000,00-TL bedelle ihale edildiğini, ihalenin kesinleşmesinin akabinde alacaklı tarafından tahsil harcı yatırıldığını, tüm bu işlemlerin akabinde dosyadan ihale edilmeyen diğer gayrimenkulün satışına devam edilmeden şikayetçi müvekkileri tarıafndan dosya borcunun bakiye kalan kısmı olan 278.287,69-TL’nin davalı alacaklıya haricen ödenerek dosya borcunun kapatıldığını, alacaklı vekilinin gelen paranın satıştan gelen bir para olmaması ve haricen tahsilat olması sebebiyle 278.287,99-TL üzerinden %2,27 oranında tahsil harcının borçlu müvekkilerinden alınarak gayrimenkulün kaydında bulunan İİK 150/c şerhinin kaldırılmasının talep edildiğini, icra müdürlüğünce kalan miktar için %11,38-TL tahsil harcı yatırıldığında talep gibi işlem yapılmasına, aksi takdirde talebin reddine karar verildiğini, icra müdürlüğü kararının yasaya ve hukuka aykırı olduğunu, şikayetin kabulü ile İcra Müdürlüğünün 09/01/2020 tarihli kararının iptal edilerek harç oranının %2,27 olarak belirlenmesini talep etmiştir.
Mahkemece; 492 Sayılı Harçlar Kanunu’nun 23. maddesinde; “Her ne sebep ve suretle olursa olsun, icra takibinden vazgeçildiğinin zabıtnamaye yazılması için vazgeçilen miktara ait tahsil harcının yarısı alınır. Ancak haczedilen mal satılıp paraya çevrildikten sonra vazgeçilirse tahsil harcı tam olarak alınır” hükmüne yer verilmiştir. Somut olayda, haricen ödemenin satıştan önce olmadığı, satıştan önce ödenmesi halinde dahi %9,10 oranında tahsil harcı alınabileceği de dikkate alınarak belirtilen kanun maddeleri uyarınca tahsil harcının tam olarak %11,38 oranı üzerinden alınması gerektiği gerekçesiyle şikayetin reddine karar verilmiştir.
Davacı dava dilekçesindeki beyanlarını tekrarla kararın kaldırılmasını talep etmiştir.
492 Sayılı Harçlar Kanunu’na bağlı (1) sayılı tarifenin “(B) İcra ve iflâs harçları” bölümünün “I-İcra harçları” başlıklı fıkrasının 3/c bendinde tahsil harcı “haczedilen veya rehinli malların satılıp paraya çevrilmesi suretiyle tahsil olunan paralardan %11,38 oranında uygulanır” şeklinde düzenleme yapılmıştır.
Somut olayda, alacaklı tarafından ipoteğin paraya çevrilmesi yolu ile icra takibi başlatılmış, asıl borçluya ait taşınmazlardan birisi paraya çevrilerek alacaklıya ihale edilmiş ve dosyanın kalan bakiyesi için şikayetçi borçluya diğer taşınmaz satılmadan alacaklının haricen tahsil beyanı üzerine %11,38 oranında tahsil harcı alınmıştır. Bu durumda takibe konu ipotekli taşınmazlardan bir tanesi satılarak paraya çevrilmiştir. Tahsil harcının %11,38 oranında uygulanması için tüm taşınmazların değil taşınmazlardan birinin satılması yeterlidir.
İcra müdürlüğünce haricen tahsil beyanında bulunulan bakiye alacak yönünden %11,38 oranında tahsil harcı alınmasına ilişkin müdürlük kararı ve şikayetin reddine ilişkin mahkeme kararı doğrudur. (Yargıtay 12. Hukuk Dairesinin 2016/4198 esas, 2016/21253 karar)
İleri sürülen istinaf sebepleri yerinde olmadığından, davacının istinaf başvurusunun HMK’nun 353-(1)-b-1 maddesi uyarınca esastan reddine karar vermek gerektiği anlaşılmıştır.
KARAR: Yukarıda açıklanan nedenler ve gerekçe ile;
1-Davacının istinaf başvurusunun esastan reddine,
2-Alınması gereken istinaf karar harcından (maktu) peşin olarak alınan harcın mahsubu ile 26,30 TL bakiye istinaf karar harcının istinaf yasa yoluna başvurana tamamlatılmasına,
3-Davacı tarafından istinaf yoluna başvuru için yapılan masrafların üzerinde bırakılmasına,
4-Taraflarca yatırılan istinaf gider avansının sarf edilmeyen kısmının yatıranlara iadesine,
6763 sayılı Kanunun 4. Maddesi ile değişik İcra ve İflas Kanununun 364/1 maddesi uyarınca 08/06/2022 tarihinde oybirliğiyle kesin karar verildi.