ÖZET
Somut olayda; örnek 13 ödeme emri tebligatının 27.11.2022 tarihinde borçlu şirkete elektronik yolla tebliğ edildiği, tebliğ tarihinde borçlu limited şirketin tek yetkilisinin G.G. olduğu ve G.G.’ün tebliğ tarihinden önce 24.03.2022 tarihinde vefat ettiği ve tebligat tarihinde şirketin başka temsilcisinin bulunmadığı dosyada mevcut ticaret sicil kayıtlarından anlaşılmıştır.Tek ortaklı limited şirkete elektronik yolla çıkarılan tebligat, tebliğ tarihinde limited şirket yetkilisinin ölü olması ve yeni yetkilisinin bulunmaması nedeni ile yok hükmünde olup borçlu şirkete gönderilen ödeme emri usulsüz olarak tebliğ edildiğinden temerrüdün gerçekleştiğinden bahsedilemez
T.C.
YARGITAY
12. Hukuk Dairesi
T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A
Y A R G I T A Y İ L A M I
ESAS NO : 2023/7391
KARAR NO: 2023/9439
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 54. Hukuk Dairesi
TARİHİ : 22/06/2023
NUMARASI : 2023/2128-2023/1335
Yukarıda tarih ve numarası yazılı Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın müddeti içinde temyizen tetkiki davalı/borçlu tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi Meltem Duyan tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü :
Alacaklı tarafından icra mahkemesine yapılan başvuruda; kira alacağının tahsili için başlatılan (13) örnek takipte, ödeme emri tebliğ tarihine göre yasal 30 günlük sürede ödeme yapılmadığı ve takibe itiraz edilmediği iddiası ile borçlunun temerrüt nedeniyle kiralananın tahliyesinin talep edildiği, İlk Derece Mahkemesince; istemin kabulü ile borçlunun taşınmazdan tahliyesine karar verildiği, borçlunun istinaf başvurusu üzerine; Bölge Adliye Mahkemesince; istinaf başvurusunun HMK’nın 353/1-b-1 maddesi uyarınca esastan reddine karar verildiği, borçlunun temyiz isteminde bulunduğu görülmektedir.
7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun Elektronik Tebligat başlıklı 7/a maddesinin birinci fıkrasında; “Aşağıda belirtilen gerçek ve tüzel kişilere tebligatın elektronik yolla yapılması zorunludur.” Yine aynı maddenin ikinci fıkrasında “Birinci fıkra kapsamı dışında gerçek ve tüzel kişilere, talepleri halinde elektronik tebligat adresi verilir. Bu durumda bu kişilere tebligatın elektronik yolla yapılması zorunludur” üçüncü fıkrasında; “Birinci ve ikinci fıkra hükümlerine göre elektronik yolla tebligatın zorunlu bir sebeple yapılamaması hâlinde bu Kanunda belirtilen diğer usullerle tebligat yapılır.” düzenlemeleri yer almaktadır.
Somut olayda; örnek 13 ödeme emri tebligatının 27.11.2022 tarihinde borçlu şirkete elektronik yolla tebliğ edildiği, tebliğ tarihinde borçlu limited şirketin tek yetkilisinin G.G. olduğu ve G.G.’ün tebliğ tarihinden önce 24.03.2022 tarihinde vefat ettiği ve tebligat tarihinde şirketin başka temsilcisinin bulunmadığı dosyada mevcut ticaret sicil kayıtlarından anlaşılmıştır.
Tek ortaklı limited şirkete elektronik yolla çıkarılan tebligat, tebliğ tarihinde limited şirket yetkilisinin ölü olması ve yeni yetkilisinin bulunmaması nedeni ile yok hükmünde olup borçlu şirkete gönderilen ödeme emri usulsüz olarak tebliğ edildiğinden temerrüdün gerçekleştiğinden bahsedilemez. Borçlu şirket tarafından takibin 10.05.2023 tarihinde öğrenildiğinin beyan edildiği, öğrenme tarihine göre 30 günlük yasal süre içerisinde borcun ödendiği anlaşıldığından tahliye talebinin reddine karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm tesisi ve istinaf başvurusunun Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddedilmesi isabetsiz olup, Bölge Adliye Mahkemesi kararının kaldırılması ile ilk derece mahkemesi kararının bozulması gerekmiştir.
SONUÇ :
Borçlunun temyiz isteminin kabulü ile yukarıda yazılı nedenlerle 5311 sayılı Kanun ile değişik İİK’nun 364/2. maddesinin göndermesiyle uygulanması gereken 6100 sayılı HMK’nun 373/1. maddesi uyarınca, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 54. Hukuk Dairesi’nin istinaf talebinin esastan reddine ilişkin 22.06.2023 tarih ve 2023/2128 E. – 2023/1335 K. sayılı kararının KALDIRILMASINA ve İstanbul 36. İcra Hukuk Mahkemesi’nin 16.03.2023 tarih, 2023/23 E.- 2023/103 K. sayılı kararının BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, 28.12.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.