Yerel Mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede,
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 11.05.2016 tarih ve 2014/12-1078 Esas ve 2016/600 Karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere şirket ortağına haciz ihbarnamesi gönderilmesinde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmakla;
İİK’nın 89/4. maddesine göre “üçüncü şahıs, haciz ihbarnamesine müddeti içinde itiraz ederse, alacaklı, üçüncü şahsın verdiği cevabın aksini tetkik merciinde ispat ederek üçüncü şahsın 338/1. maddesi hükmüne göre cezalandırılmasını ve ayrıca tazminata mahkum edilmesini isteyebilir. Tetkik mercii, tazminat hakkındaki davayı genel hükümlere göre halleder.” hükmü karşısında, Harçlar Kanunun 32. maddesinde yer alan “Yargı işlemlerinden alınacak harçlar ödenmedikçe müteakip işlemler yapılmaz” hükmü uyarınca tazminata ilişkin dava ile ilgili olarak yargılamanın yapılabilmesi için harcının yatırılması gerektiği de gözetilerek nisbi peşin harç tamamlattırılıp, ikinci haciz ihbarnamesinin tebliği tarihi itibariyle borçlu şirkete göre üçüncü şahıs konumunda olan, şirket ortağı “…’ün asıl borçlu … Tekstil İth. İhr. San. Tic. Ltd. Şti.’ne ” ikinci haciz ihbarnamesinin tebliği tarihi itibariyle kesinleşmiş ve muaccel bir borcu bulunup bulunmadığı hususunda ticari defter ve belgeler göz önüne alınarak bilirkişi raporu düzenlettirilip sonucuna göre hukuki durumun takdiri yerine yazılı şekilde tazminat talebinin reddine karar verilmesi,
Kanuna aykırı ve şikayetçi vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden HÜKMÜN, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 08/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
12. HD. 08.06.2020 T. E: 1734, K: 3959